terytorium

Santarcangelo znajduje się w szczególnej pozycji: jego terytorium jest częściowo pagórkowate, a częściowo na równinie, jest kąpane przez dwie rzeki, Marecchia i Uso, mieszkańcy mają podwójną duszę, popularną i szlachetną, wszystko to sprawia, że to miasto szczególny kraj, który z jednej strony jest stolicą poezji dialektów Romagny, a starożytne jarmarki, takie jak San Martino i San Michele, z drugiej przyciągają najbardziej wyrafinowane podniebienia artystyczne wydarzeniami takimi jak „Santarcangelo dei Teatri – Międzynarodowy Festiwal Teatralny na Piazza” i działa jak łopaty Cagnacciego.

Casteldelci zajmuje ostatną część na północ od prowincji Rimini, na skrzyżowaniu trzech regionów: Emilia Romagna, Marche i Toskania. Miejscem docelowym turystyki jest Ponte Vecchio, średniowieczne pochodzenie, wieże, które w przeszłości służyły jako punkty widokowe, oraz muzeum domu znajdujące się w historycznym centrum, które gromadzi znaleziska z lokalnej prehistorii i protohistorii, a także z czasów rzymskich i wczesnego średniowiecza. Dla miłośników wycieczek terytorium Casteldelci pełne jest ścieżek, którymi można podróżować pieszo i konno, nienaruszone naturalne środowisko, w którym produkowane są doskonałe sery i wędliny, które można skosztować w trattoriach, restauracjach i gospodarstwach.

Novafeltria rozciąga się w szerokim zakolu rzeki Marecchia, a ze względu na dogodne położenie, w czasach współczesnych została wybrana jako uprzywilejowane miejsce spotkań dla wymiany i handlu. Interesującym miejscem jest kościół S. Pietro in Culto, zbudowany wraz z innymi parafiami naszej doliny, podczas procesu ewangelizacji Montefeltro. Innym starożytnym budynkiem znajdującym się na Piazza Vittorio Emanuele, centrum miasta, jest oratorium Santa Marina z fontanną w centrum głównego placu, zaprojektowane przez architekta Giuseppe Santi Botticellego. Novafeltria była najpierw lennem rodziny Malatesta, a następnie Conti Segni z Bolonii, która w 1660 r. Zbudowała wystawną willę, dziś Palazzo Comunale.

San Leo, wcześniej znane jako Montefeltro, znajduje się na wysokości 583 metrów nad poziomem morza, 32 km od Rimini, w dolinie Marecchia, na ogromnym, nieprzejezdnym skalnym głazie; posiada wyłącznie jedną drogę do centrum San Leo. Starożytne miasto przyjęło tytuł stolicy Włoch w 962 roku. W mieście gościli Dante i S. Francesco d’Assisi, którzy otrzymali Monte della Verna w prezencie od hrabiego Orlando di Chiusi w Casentino. Pomieszczenie, w którym odbyła się rozmowa dwóch mężczyzn, jest nadal zachowane. Zachowane dziedzictwo architektoniczne jest niezwykłe: przedromański kościół parafialny, lombardzka romańska katedra stulecia. Xll, fort; muzeum sztuki sakralnej niedawno utworzone w pałacu Medyceuszy, rozrzucone po obszarze miejskim, ruinach kilku zamków. Panorama z San Leo jest jedną z najpiękniejszych i najbardziej charakterystycznych dla regionu: widok rozciąga się na okoliczne góry i wzdłuż doliny Marecchia do morza. Ze skał góry San Severino można wystartować paralotnią.

Agata, położona na granicy Marche i Romagna, ma bardzo starożytne korzenie. Zamieszkiwana już przez Umbri Sarsinati, w następnych stuleciach należała do różnych lenów, w tym Malatesta, Montefeltro, a następnie do rodziny Fregoso, która nadała nazwę twierdzy zbudowanej około X wieku. S. Agata zachowuje wspaniałe i zadbane centrum historyczne oraz kilka kompleksów o znacznej wartości historycznej, w tym klasztor i kościół San Girolamo, a przede wszystkim teatr Angelo Mariani, który ze względu na swoją całkowicie drewnianą konstrukcję jest najstarszym teatrem w Marche i jeden z najstarszych we Włoszech. Wszyscy zdominowani ze szczytu Mont ’Ercole przez imponujący las kasztanowy. Latem otaczające środowisko naturalne zachęca do pieszych wędrówek i jazdy konnej. Szczególnie ważne są „Targi cenionej białej trufli i produktów rolno-leśno-pasterskich”, ogólnopolskie wydarzenie odbywające się co roku w niedziele w październiku.

Pochodzenie Verucchio sięga bardzo starożytnych czasów. Kampanie wykopaliskowe przeprowadzone w latach 1893–1894, a następnie w latach siedemdziesiątych, a ostatecznie wznowione w 2005 r., Zwróciły ponad 600 pochówków datowanych między X a VII wiekiem pne. Kraj jest obecnie podzielony na dwie części, w historycznym centrum starożytnej konstytucji oraz o dużym zainteresowaniu historycznym i kulturowym, znajduje się wioska Villa Verucchio, która oprócz przyjmowania większości mieszkańców jest centrum działalności gospodarczej i przemysłowej miasta.

Położone jest w środku Riwiery Marche-Romagna, niedaleko morza i przyjemnego pagórkowatego krajobrazu – skrajnego odgałęzienia Apeninów [6] – który stanowi tło. Słynie przede wszystkim z zabytkowej Rocca Malatestiana, która wraz z ufortyfikowaną wioską i murami stanowi charakterystyczny przykład średniowiecznej architektury, odzyskanej dzięki interpretacyjnej interwencji restauracyjnej przeprowadzonej na początku XX wieku.

San Marino jest jedną z najstarszych republik na świecie i jest „jedynym miastem-państwem, które istnieje. „San Marino i Góra Titano są wyjątkowym świadectwem instytucji demokracji przedstawicielskiej opartej na autonomii obywatelskiej i samorządzie. Historyczne centrum San Marino na Monte Titano zawiera wszystkie elementy, które ilustrowały jego tożsamość w czasie jego powstania i w średniowiecznym okresie włoskich miast-państw. Liczne elementy zabytkowego centrum, które zostały zachowane lub zostały odnowione, są częścią długiej tradycji. Republika San Marino ma zasięg terytorialny 61,19 km² i jest czwartym najmniejszym państwem w Europie. Położona w północno-środkowej części półwyspu włoskiego, nie ma ujścia do morza, chociaż znajduje się tylko około 10 kilometrów od wybrzeża Adriatyku. Terytorium graniczy z włoskimi regionami Emilia Romagna i Marche. Góra Titano, na której szczytach stoją typowe trzy wieże, ma wysokość 750 m. s.l.m.